Berlin'in merkezi–Berlinli bir yaratıcının prototip dairesi neye benziyor? Sanat yönetmeni André Michel Wyst tarafından tasarlanan bina, temel özellikleri mükemmel bir şekilde karşılıyor: Mitte'deki Torstrasse'de 150 metrekare, sıva ve çeşitli tarihi orijinal zeminlerle 1918'den kalma eski bir bina, ancak görünürde hiçbir halı yok. Uyar.
İşlevsellik ve gerçekçilik burada hüküm sürüyor ve yalnızca temizlik açısından değil. 52 yaşındaki gülerek, “İki ağır kitap rafı tam olarak eski fırınların olduğu yerde; konu statik olduğunda güvenli tarafta olmayı tercih ettim” diye açıklıyor. Ve ön taraftaki üç odadaki Torstrasse'nin manzarasını genellikle gün içinde bile engelleyen duvar formatındaki pencere perdeleri – Mies van der Rohe'ye bir saygı duruşu mu? Wyst, “Ses geçirmez pencerelerin çerçevelerini görmek zorunda kalmamayı tercih ediyorum” diyor. Sokak gürültüsü burada oldukça fazla ve büyük pencere çerçeveleri bunu güvenilir bir şekilde engelliyor. “Ama onlar güzel değiller.”
Peki her pencerenin solunda ve sağında bulunan normal perdelerin nesi yanlıştı? Wyst, “Bunun gibi eşarplarda genellikle havasız bir şeyler var” diyor. “Kumaştan yapılmış tek bir duvarın daha soyut, neredeyse bir ticaret fuarı gibi göründüğünü düşündüm.” Aha, yani Mies veya projelerindeki tekstillerden sorumlu olan Lilly Reich.
Tuhaf pastel renkler: Yatak odası Farrow & Ball tarafından eski pembeye boyandı ve Memphis görünümündeki düz konsol Wyst'in kendisi tarafından tasarlandı.Gregor Hohenberg
Erkeklerden ve kadınlardan bahsetmişken: André M. Wyst yaklaşık on iki yıl önce bu daireyi devraldığında hâlâ eşi Ines ile birlikte yaşıyordu. “Bizim yanı sıra bir doktor ve bir avukat da daireye başvurmuştu ve biz şunu düşündük: Hiç şansımız yok. Ama hâlâ elimizdeler. Broker bize, eksiksiz belgelere sahip olan tek kişi biz olduğumuz için açıklama yaptı. Avukat muhtemelen az önce bir e-posta yazmıştı.”
Temel tasarım kararları birlikte alındı; örneğin boyalı döşeme tahtaları Ines ile kendisinin ortak çalışmasıydı. “Bu başından beri açıktı: Ahşabın tüyler ürpertici bal tonunun kaybolması gerekiyordu. Yani zımparalandı ve boyandı. Alman üretici Caparol, duvar boyası, zemin boyası ve radyatör boyasıyla birebir aynı tonda bu akıllı sisteme sahip ve artık apartmanda yalnız yaşıyor ve çalışıyor. “Özellikle son zamanlarda kendimi çok ayrıcalıklı hissettim” diyor. “Benim için her yerde ev ofisleri duyurulduğunda neredeyse hiçbir şey değişmedi.”
André Wyst, İngiltere'de keşfettiği bu deneysel araba modeli gibi teknik merakları çok seviyor.Gregor Hohenberg
Mobilyalar başından beri onun sorumluluğundaydı. Her zaman 1980'lerin Memphis görünümüne sahip parçaların peşinde olan Ebay'de ve çeşitli açık artırma portallarında sayısız gece seansından bahsediyor. Wyst'in özellikle sevdiği, ahşap oyuncakları anımsatan Olivier Villatte imzalı vintage masa lambalarının geniş bir ailesi var: “Her biri biraz farklı; onları azar azar, bazen 60 bazen de 600 euroya satın aldım. “
Renkli lambalardan biri yatağının karşısındaki alçak bir rafta duruyor ve hâlâ çalışan bir Loewe tüplü televizyonun pek de ciddi olmayan korumasına benziyor. Genel olarak yatak odası. Toz pembe duvar boyası ve perdelere rağmen, Memphis tarzı küreler ve piramitlerin tekrar tekrar ortaya çıktığı kadınsı temel ruh hali ve erkeksi mobilya konturlarının çatışmasıyla, tuhaf, neredeyse punk benzeri görünüyor.
Dairede cüce formatındaki modaya uygun kelepçe lambasından Richard Sapper'ın sekiz kiloluk sütunlu “Tizio”suna kadar 30 adet hareketli ışık kaynağı bulunmaktadır. Wyst gülerek şöyle diyor: “Sanırım bu, geleneksel apartman dairelerinde olduğu gibi her odadaki merkezi sarkıt ışığa karşı isyanım.” “Birden fazla ışık kaynağının odaya hoş bir atmosfer kazandırması hoşuma gidiyor. Bazıları çay ışıkları gibi yalnızca yedi veya on bir watt ile yanıyor olsa bile.”
Orijinal fiberglastan ve siyah çerçeveli – E15'teki yemek masasının yanında birçok renkte Eames Sandalyeler var. Wyst, “Eksik olduğum tek şey nadir 'Deniz köpüğü' ve garip bir kırmızı” diyor.Gregor Hohenberg
Yemek odasında renkli süs eşyaları bulunan Vitra'nın ünlü Eames gardırobunun XXL versiyonuna ek olarak (“sanatçı Ruby Anemic'in bir zamanlar yer sıkıntısı nedeniyle evimde sakladığı ve bir daha asla elime almadığı sınırlı bir çalışma”) ayrıca Wyst'in topladığı teknik alandan birçok vintage ekipman. İplik sayaçlarından ve astronomik aparatların parçalarından, 1950'lerden kalma “Seeadler” adı verilen, gerçekten harika hazırlanmış bir fotoğraf tripoduna kadar. “İsmini okuduğumda beni durduracak hiçbir şey yoktu; ona sahip olmak zorundaydım” diyor.
Muhtemelen teknik anlayışını ilk eğitimine, başlangıçta öğrendiği endüstriyel bir işe borçludur – “en azından kalfalık sertifikasına kadar!” Serigrafi dersleri sayesinde sonunda grafik tasarım, illüstrasyon ve düzeni buldu. Bugün dergiler (Berlin yayınevinin hiç de tozlu olmayan tarih dergisi B History gibi) veya zengin resimli kitaplar tasarlıyor ve lüks gayrimenkul projeleri için kurumsal yayıncılık üzerine çalışıyor.
Konu kablolamaya gelince bile adam kendisi: sanat yönetmeni André M. Wyst.Gregor Hohenberg
Ama belki bu da öyledir tam Berlin: Çeşitli editoryal sistemlerde sanat yönetmeni olarak görev yapan André M. Wyst gibi dijitalleşmenin teknolojik oyun değişiminin ön saflarında yer alan yaratıcı insanlar, mekanik ürün kültürünün sonunu özel olarak şakacı bir şekilde reddettiler. Vintage ışıkları toplayın, optik aletlerin işçiliğine hayran kalın ve 1960'lardan kalma Rosenthal seramiklerinin cesur görünümünün tadını çıkarın. Ve tabii ki Wyst'in dört tekerlekli modern bir klasiği de var: Bakımını kendisinin yaptığı, 1973 yapımı bir BMW.
Bu metin Berliner Zeitung'un hafta sonu sayısında – her cumartesi büfede veya burada abonelikle – yayınlandı.
İşlevsellik ve gerçekçilik burada hüküm sürüyor ve yalnızca temizlik açısından değil. 52 yaşındaki gülerek, “İki ağır kitap rafı tam olarak eski fırınların olduğu yerde; konu statik olduğunda güvenli tarafta olmayı tercih ettim” diye açıklıyor. Ve ön taraftaki üç odadaki Torstrasse'nin manzarasını genellikle gün içinde bile engelleyen duvar formatındaki pencere perdeleri – Mies van der Rohe'ye bir saygı duruşu mu? Wyst, “Ses geçirmez pencerelerin çerçevelerini görmek zorunda kalmamayı tercih ediyorum” diyor. Sokak gürültüsü burada oldukça fazla ve büyük pencere çerçeveleri bunu güvenilir bir şekilde engelliyor. “Ama onlar güzel değiller.”
Peki her pencerenin solunda ve sağında bulunan normal perdelerin nesi yanlıştı? Wyst, “Bunun gibi eşarplarda genellikle havasız bir şeyler var” diyor. “Kumaştan yapılmış tek bir duvarın daha soyut, neredeyse bir ticaret fuarı gibi göründüğünü düşündüm.” Aha, yani Mies veya projelerindeki tekstillerden sorumlu olan Lilly Reich.
Tuhaf pastel renkler: Yatak odası Farrow & Ball tarafından eski pembeye boyandı ve Memphis görünümündeki düz konsol Wyst'in kendisi tarafından tasarlandı.Gregor Hohenberg
Erkeklerden ve kadınlardan bahsetmişken: André M. Wyst yaklaşık on iki yıl önce bu daireyi devraldığında hâlâ eşi Ines ile birlikte yaşıyordu. “Bizim yanı sıra bir doktor ve bir avukat da daireye başvurmuştu ve biz şunu düşündük: Hiç şansımız yok. Ama hâlâ elimizdeler. Broker bize, eksiksiz belgelere sahip olan tek kişi biz olduğumuz için açıklama yaptı. Avukat muhtemelen az önce bir e-posta yazmıştı.”
Temel tasarım kararları birlikte alındı; örneğin boyalı döşeme tahtaları Ines ile kendisinin ortak çalışmasıydı. “Bu başından beri açıktı: Ahşabın tüyler ürpertici bal tonunun kaybolması gerekiyordu. Yani zımparalandı ve boyandı. Alman üretici Caparol, duvar boyası, zemin boyası ve radyatör boyasıyla birebir aynı tonda bu akıllı sisteme sahip ve artık apartmanda yalnız yaşıyor ve çalışıyor. “Özellikle son zamanlarda kendimi çok ayrıcalıklı hissettim” diyor. “Benim için her yerde ev ofisleri duyurulduğunda neredeyse hiçbir şey değişmedi.”
André Wyst, İngiltere'de keşfettiği bu deneysel araba modeli gibi teknik merakları çok seviyor.Gregor Hohenberg
Mobilyalar başından beri onun sorumluluğundaydı. Her zaman 1980'lerin Memphis görünümüne sahip parçaların peşinde olan Ebay'de ve çeşitli açık artırma portallarında sayısız gece seansından bahsediyor. Wyst'in özellikle sevdiği, ahşap oyuncakları anımsatan Olivier Villatte imzalı vintage masa lambalarının geniş bir ailesi var: “Her biri biraz farklı; onları azar azar, bazen 60 bazen de 600 euroya satın aldım. “
Renkli lambalardan biri yatağının karşısındaki alçak bir rafta duruyor ve hâlâ çalışan bir Loewe tüplü televizyonun pek de ciddi olmayan korumasına benziyor. Genel olarak yatak odası. Toz pembe duvar boyası ve perdelere rağmen, Memphis tarzı küreler ve piramitlerin tekrar tekrar ortaya çıktığı kadınsı temel ruh hali ve erkeksi mobilya konturlarının çatışmasıyla, tuhaf, neredeyse punk benzeri görünüyor.
Dairede cüce formatındaki modaya uygun kelepçe lambasından Richard Sapper'ın sekiz kiloluk sütunlu “Tizio”suna kadar 30 adet hareketli ışık kaynağı bulunmaktadır. Wyst gülerek şöyle diyor: “Sanırım bu, geleneksel apartman dairelerinde olduğu gibi her odadaki merkezi sarkıt ışığa karşı isyanım.” “Birden fazla ışık kaynağının odaya hoş bir atmosfer kazandırması hoşuma gidiyor. Bazıları çay ışıkları gibi yalnızca yedi veya on bir watt ile yanıyor olsa bile.”
Orijinal fiberglastan ve siyah çerçeveli – E15'teki yemek masasının yanında birçok renkte Eames Sandalyeler var. Wyst, “Eksik olduğum tek şey nadir 'Deniz köpüğü' ve garip bir kırmızı” diyor.Gregor Hohenberg
Yemek odasında renkli süs eşyaları bulunan Vitra'nın ünlü Eames gardırobunun XXL versiyonuna ek olarak (“sanatçı Ruby Anemic'in bir zamanlar yer sıkıntısı nedeniyle evimde sakladığı ve bir daha asla elime almadığı sınırlı bir çalışma”) ayrıca Wyst'in topladığı teknik alandan birçok vintage ekipman. İplik sayaçlarından ve astronomik aparatların parçalarından, 1950'lerden kalma “Seeadler” adı verilen, gerçekten harika hazırlanmış bir fotoğraf tripoduna kadar. “İsmini okuduğumda beni durduracak hiçbir şey yoktu; ona sahip olmak zorundaydım” diyor.
Muhtemelen teknik anlayışını ilk eğitimine, başlangıçta öğrendiği endüstriyel bir işe borçludur – “en azından kalfalık sertifikasına kadar!” Serigrafi dersleri sayesinde sonunda grafik tasarım, illüstrasyon ve düzeni buldu. Bugün dergiler (Berlin yayınevinin hiç de tozlu olmayan tarih dergisi B History gibi) veya zengin resimli kitaplar tasarlıyor ve lüks gayrimenkul projeleri için kurumsal yayıncılık üzerine çalışıyor.
Konu kablolamaya gelince bile adam kendisi: sanat yönetmeni André M. Wyst.Gregor Hohenberg
Ama belki bu da öyledir tam Berlin: Çeşitli editoryal sistemlerde sanat yönetmeni olarak görev yapan André M. Wyst gibi dijitalleşmenin teknolojik oyun değişiminin ön saflarında yer alan yaratıcı insanlar, mekanik ürün kültürünün sonunu özel olarak şakacı bir şekilde reddettiler. Vintage ışıkları toplayın, optik aletlerin işçiliğine hayran kalın ve 1960'lardan kalma Rosenthal seramiklerinin cesur görünümünün tadını çıkarın. Ve tabii ki Wyst'in dört tekerlekli modern bir klasiği de var: Bakımını kendisinin yaptığı, 1973 yapımı bir BMW.
Bu metin Berliner Zeitung'un hafta sonu sayısında – her cumartesi büfede veya burada abonelikle – yayınlandı.